Na een onderbreking van vier jaar brengt Grammy winnaar, pianist/componist Gregg Karukas “Serenata” uit, zijn 13e album. Het is zijn eerste solo album en überhaupt zijn eerste opname na het overlijden van zijn vrouw, hij brengt hier romantische weergaven van klassieke nummers van de iconische Braziliaanse artiesten Milton Nascimento, Clube da Esquina en Dori Caymmi, aangevuld met nieuwe composities en herbewerkingen van oud materiaal van hemzelf. Na een recente verhuizing ontdekte Gregg een stoffige doos met cassette opnames van zijn shows met Dori Caymmi en Ricardo Silveira in Le Cafe in Los Angeles en hij kreeg de inspiratie om de nummers te vertolken op zijn piano. Die emotionele avond en de isolering door de Covid lockdown werden de katalysator die hij nodig had om zijn stem als solist te ontwikkelen en opnieuw schoonheid en hoop te vinden door de muziek. Hij was lid van de Rippingtons ten tijde van hun eerste album in 1987, hij speelde met Caymmi op het Montreux Jazz Festival, deed verscheidene shows in de Hollywood Bowl met muzikanten als Oscar Carlos Neves, Toots Thielemans, Serio Mendes e.v.a.

Het is moeilijk om een oordeel te vormen over de muziek op deze cd, bij een eerste beluistering was ik nogal onder de indruk van de romantische kleurenrijkdom die Karukas ten toon spreidt. Maar bij latere beluisteringen valt vooral de eenvormigheid van de muziek op, de romantiek slaat teveel door naar sentimentaliteit vooral in het openingsnummer “Travessia” een bewerking van de muziek van Milton Nascimento en Fernando Brant. Jazz muziek kun je dit nauwelijks noemen het schuurt wel erg dicht aan tegen New Age en door het gebrek aan ritme instrumenten en überhaupt een poging tot meer swing is de Braziliaanse oorsprong van de meeste nummers niet of nauwelijks te ontdekken. New Age, dat etiket zal ik hier maar niet opplakken want dat is (on)muzikaal behang, maar echt spannend wordt het nergens, zeker nadat ik onlangs het geweldige solo album van Joachim Kühn heb beluisterd. Jammer ik denk dat Karukas het maar moet laten bij dit solo album.

Jan van Leersum